"Jonge Mei", Verzen door S. Bonn (Em. Querido, Amsterdam).

Het is een bundel meerendeels frissche zangetjes, die de dichter Bonn ons brengt. Hij huichelt niet in zijn aspiraties, tracht ons niet te verlakken door groote woorden en zware rhythmen. Zijn wijze van zien is simpel, zijn manier van zeggen niet minder. Voorwaar een deugd, die in onze dagen van zoo menig zwaarwichtig gefrazeer moet worden gewaardeerd, waar toch zeer zeker in het vers een soort van diepzinnigheid kan worden voorgewend, die alleen maar al te vaak in het bedenken van gezwollen rhetoriek bestaat. Wij vinden in deze liedjes accenten, die, zonder dat het navolging mag worden genoemd, soms aan de lustige wijsjes van René de Clercq en Gezelle herinneren:
 
HET BOOTJE

Daar lag 'n bootje
op 't blonde water
op 't blonde water
   van den vliet.

Er was van kikkeren
   gesnater
er was van leeuwerik
   'n lied.

Er was 'n gulden
gulden zonne
er waren blommen
   overal.

Er was 'n stille
zachte wonne,
er ging 'n zachte
   waterval.

Daar lag 'n bootje
op het water
op 't blanke water
   van den vliet

Daar was van kikkeren
   gesnater
daar was van leeuwerik
'n lied.


S. Bonn, 1924