Dichter:
Frank van Pamelen
www.frankvanpamelen.nl/
Titel:
IKEA en andere verzen
Uitgeverij:
Nijgh & Van Ditmar, Amsterdam
Jaar van verschijning: 2008
Omvang: 127 pp.
ISBN: 978-90-388-9056-2
Bijzonderheden:
Met cd
Bevat sonnettenkrans, waarvan
de titel (Gisterenmorgen) ook een basaltwoord én een acrostichon vormt.





Google over dit boek

Gisterenmorgen (een sonnettenkrans)

‘Laat de zon niet ondergaan over uw toorn’
Efeziërs, 4:26

Gisterenmorgen heb ik het gedaan
Omdat een hoge pief ineens voor zaken
Een snelle afspraak met me wilde maken
Ging veel te vroeg mijn kop onder de kraan

Normaal hoor ik mijn digitale haan
Vanonder twee, drie dekens en een laken
Pas om zo'n tien voor twaalf zijn kreten slaken
Dus negen voor half acht is inhumaan

Ik heb de dekens van mij afgeschud
Maar toen ik in volstrekte apathie
De slaap uit beide ogen had gewreven

Was ik alweer volledig uitgeput
Om aan te geven hoeveel energie
Ik heb om eenentwintig over zeven

naar boven

Ik heb om eenentwintig over zeven
Gewoonlijk nog maar net voldoende kracht
Om als het even meezit voor half acht
Weer snel een nieuwe coma na te streven

En omdat ooit eens iemand heeft geschreven
Dat wakker worden midden in de nacht
Gevaarlijk is, riskant en ondoordacht
Duurt deze fase meestal nog wel even

Maar om dan te veronderstellen dat
Ik later door die zoemer fris ontwaak
Dat lijkt me toch een tikje overdreven

Het blijft gewoon zo irritant als wat
Dus in gedachten heb ik al zo vaak
Spontaan mijn arme uurwerk laten sneven

naar boven

Spontaan? Mijn arme uurwerk laten sneven
Is iets waar ik al jarenlang van droom
Dan zie ik het, met kracht ontdaan van stroom
Met grote snelheid door het luchtruim zweven

Alvorens het van ieder nut ontheven
Hardhandig in contact komt met een boom
Al ben ik daarvoor 's morgens veel te sloom
Zodat het steeds bij dromen is gebleven

Terwijl dat 's avonds echt heel anders werkt
Want dan draait mijn testosteron zich warm
En krijgt mijn destructieve ik ruim baan

Zoals mijn eigen auto heeft gemerkt
Met dank aan diens luidruchtige alarm
Toen dat weer eens abrupt was afgegaan

naar boven

Toen dat weer eens abrupt was afgegaan
Zijn laatst bij mij de stoppen doorgeslagen
Eergisteravond heb ik mij misdragen
Ten opzichte van mijn Renault Mégane

Ik stond als een bezeten baviaan
Te timmeren, te hakken en te zagen
En even later was er aan die wagen
Vrij letterlijk geen ene moer meer aan

Helaas vroeg een toevallige passant
Waarom ik tegenover die Renault
Tekeer ging als een razende orkaan

Ik reageerde eerst nog tolerant
En keurig net met een beschaafd: Hoezo?
Een halve tel daarna ben ik gaan slaan

naar boven

Een halve tel daarna ben ik gaan slaan
Ik was zoals dat heet in alle staten
En met geheel ontlede ledematen
Verliet de arme man mijn oprijlaan

Niet dat ik er bewust voor koos geen spaan
Van deze zedenpreker heel te laten
Maar ja, ik had niet zo veel zin in praten
En dan gebeurt zoiets gewoon spontaan

Precies als bij die dienstdoende agent
Die even later streng had opgemerkt
Dat aan mijn vechtlust flink wat fouten kleven

Uw linkse hoek, zei hij, deugt voor geen cent
Dat kan, zei ik, daar wordt nog aan gewerkt
Rechtshandig heb ik hem een hengst gegeven

naar boven

Rechtshandig heb ik hem een hengst gegeven
Meteen ging de betweterige wout
Die avond in mijn siervijver knock-out
En raakte hij daar met het kroos verweven

Op zich wordt er door mij niet vaak gekeven
Gebekvecht of lichamelijk verbouwd
Maar niets is er zo aanstootgevend fout
Als al te bijdehante regelneven

Dat gold ook voor de toegesnelde held
Die zwemmend naar de smeris had gemeend
Als lifesaver diens life te moeten saven

Ik heb hem met mijn jachtgeweer geveld
Zien zinken als een aangeschoten eend
En eindigde daarna pas echt zijn leven

naar boven

En eindigde daarna pas echt zijn leven?
Welnee, want daar verscheen een rubberbootje
Met een bemoei- en oorlogszuchtig zootje
In trendy reddingsvest gestoken teven

Ze hesen hun collega op de steven
Maar konden blijkbaar niet tegen een stootje
Want hup: daar ging hun bootje naar zijn grootje
Toen mijn granaat het vijvertje deed beven

Ze sloegen met z’n allen overboord
En trachtten zich vervolgens vast te klampen
Aan een enorme langsdrijvende zwaan

Waarop ik toen dat beest maar heb vermoord
Althans: hij kreeg met ademnood te kampen
Nadat ik bovenop hem ben gaan staan

naar boven

Nadat ik bovenop hem ben gaan staan
En op den duur zijn doodskreet was te horen
Was ook de rest geen beter lot beschoren
Al liet ik om de slachtoffers geen traan

Want noem het hoogmoed, noem het eigenwaan
Maar onverlaten die mij plompverloren
In mijn privébesognes komen storen
Het spijt me, maar die mensen gaan eraan

Ik had dus net de lijken opgeborgen
En was zo rond het einde van de nacht
Verschrikkelijk vermoeid in bed gegleden

Toen mijn alarmklok mij gisterenmorgen
Meedogenloos weer bij bewustzijn bracht-
Maar wacht eens! Is het écht een dag geleden?

naar boven

Maar wacht eens: is het echt een dag geleden
Zo’n gruwelijke slachtpartij geweest
Of weet mijn enigszins verwrongen geest
De waarheid weer te spannend in te kleden?

Want zelfs als deze jongen zeer tevreden
Om tien voor twaalf zijn ochtendkrantje leest
Dan fantaseert mijn moede hoofd de meest
Extreem bizarre eigenaardigheden

Zoals gezegd: mijn brein is 's morgens vroeg
Zo niet een zwaar mislukte grijze pudding
Dan op z’n minst een tikkeltje onfris

En werkt het ding niet accuraat genoeg
Dan is het of een zware hersenschudding
Of kan het zijn dat het pas morgen is

naar boven

Of kan het zijn dat het pas morgen is
Wanneer je als de nacht net is verstreken
Vol weerzin naar je wekker hebt gekeken
En die hebt uitgemaakt voor rotte vis

Terwijl je als je keer op keer weer gis
Gehuld in je geluiddempende deken
De nukken van je wekker hebt ontweken
De morgen uitstelt tot sint-juttemis?

Maar, hoor ik u al denken, splitst zo’n daad
De maatschappij niet op in kleine fracties
En ons derhalve chaos in de maag?

En is de samenleving wel gebaat
Bij dit soort tweederangse eenmansacties?
Rijst nu misschien bij sommigen de vraag

naar boven

Rijst nu misschien bij sommigen de vraag
Of iedereen dan zelf maar mag bepalen
Hoe laat hij zijn ontbijtje wil gaan halen
En of hij snel wil opstaan of juist traag

Wat mij betreft: ik weet dat ik niet graag
De prilste ochtendlijke zonnestralen
Vrijwillig op mij neer wil laten dalen
En zelf wel uitmaak hoe ik mij gedraag

Behalve toen die ene zakenpief
M ij voor het blok gezet heeft met zijn plan
Om zo ontstellend vroeg al aan te treden

En ik nu bang vermoed hoe negatief
Na nauwelijks een dag de impact van
Gisterenmorgen is. Niet zonder reden!

naar boven

Gisterenmorgen is niet zonder reden
Een dagdeel dat ik niet zo snel vergeet
En iets waarvan ik achteraf wel weet
Dat ik het heel wat beter had gemeden

Omdat ik eerst mijn moeheid heb bestreden
Me ondanks alles toch heb aangekleed
En mij daarna met alles wat ik deed
Behoorlijk in de vingers heb gesneden

Ik was die ochtend zo uit mijn humeur
Dat ik hem een kwaadaardig soort gezwel
Heb toegewenst, en schurft en syfilis

Hetgeen ik ongelofelijk betreur-
Al is het woord "kwaadaardig" denk ik wel
Een contradictio in terminis

naar boven

Een contradictio in terminis
Wat innerlijke tegenpraak betekent
Kan soms, heb ik gemerkt, als vanzelfsprekend
Ontaarden in fysiek gekissebis

En zijn gevechtsmethode was gewis
Op alle fronten stukken meer halsbrekend
Dan waar ik dat moment op had gerekend
Mijn letsel was dan ook geen kattenpis

Sindsdien ligt heel mijn hersenpan aan scherven
Ben ik door de doktoren opgegeven
En nadert mijn vaarwelmoment gestaag

Want aangezien je toch dat hele sterven
Gemiddeld één keer doen moet in je leven
(Nou ja, gemiddeld) doe ik het vandaag

naar boven

Nou ja, gemiddeld doe ik het vandaag
Veel liever dan nog lang te moeten wachten
Want zie je, mijn lichamelijke klachten
Zijn niet slechts voor mijn lijf een ware plaag

Mijn nachtrust krijgt een even volle laag
En heimelijk lig ik al in gedachten
Te smachten naar oneindig lange nachten
Met nooit meer ’s morgens dat gedonderjaag

Hoezeer ik ook een spreuk als "Laat de zon
Niet ondergaan over uw toorn" bewonder
Mijn slotconclusie is wat meer profaan

Omdat mijn toorn het laatst niet laten kon
Gaat nu goddank mijn zon voor altijd onder
Gisterenmorgen heb ik het gedaan

naar boven

Epiloog

G isterenmorgen heb ik het gedaan:
I k heb om eenentwintig over zeven
S pontaan mijn arme uurwerk laten sneven
T oen dat weer eens abrupt was afgegaan
E en halve tel daarna ben ik gaan slaan
R echtshandig heb ik hem een hengst gegeven
E n eindigde daarna pas echt zijn leven
N adat ik bovenop hem ben gaan staan

M aar wacht eens: is het echt een dag geleden?
O f kan het zijn dat het pas morgen is?
R ijst nu misschien bij sommigen de vraag
G isterenmorgen is niet zonder reden
E en contradictio in terminis
N ou ja: gemiddeld doe ik het vandaag


© Frank van Pamelen, 2008