Titel:
Het geld dat spant de Kroon.
250 jaar pecuniaire poëzie
Bijeengebracht en ingeleid door:
Gerrit Komrij
Uitgeverij:
F. van Lanschot Bankiers NV,
's-Hertogenbosch
Jaar van verschijning: 1987
Omvang: 95 p.
ISBN: 90 900 1460 8
Colofon: Het geld dat spant de Kroon werd in 1987 ter gelegenheid van het tweehondervijftigjarig bestaan van F. van Lanschot Bankiers N.V. te 's-Herto-genbosch, voor haar uitgegeven door Uitgeverij De Bezige Bij te Amsterdam.
Zet- en drukwerk werd verzorgd door de Koninklijke drukkerij G.J. Thieme B.V. te Nijmegen.
Het bind- en brocheerwerk was van Boekbinderij Callenbach en Boekbinderij Van den Burg.
Het papier werd geleverd door Modo/Van Gelder.
De boekverzorging was in handen van Frits Stoepman.

Google over dit boek

Wij bieden U deze bloemlezing aan ter gelegenheid van ons 250-jarig jubileum.
 
De door Gerrit Komrij voor deze bundel verzamelde gedichten hebben alle - min of meer rechtstreeks - betrekking op geld. Door de eeuwen heen is dit prozaïsch goed voor velen aanleiding geweest tot poëtische ontboezemingen, al dan niet verheven.

Voor een aantal dichters is en blijft geld het slijk der aarde, ook in het huidige tijdsgewricht. Een sprekend voorbeeld is de op ons verzoek door Martin Veltman geschreven villanelle, die moge dienen ter inleiding op Het geld dat spant de Kroon, 'pecuniaire poëzie' sinds 1737, het jaar waarin ons bedrijf zijn oorsprong vond.
 
      Raad van Bestuur
      F. van Lanschot Bankiers N.V.

De laatste strofe van genoemde villanelle:

   De bank is op de beurs de wilde held
   steeds als de koersen mij de winsten schonken.
   Ik ruik mijn zweet; het is de geur van geld,
   dat is te vinden op de vuilnisbelt.
 
        Martin Veltman
        Amsterdam, 2 oktober 1986

Uit het 'VOORWOORD' door Gerrit Komrij:

't Heeft nooit erg willen boteren tussen geld en poëzie. Als we ervan uitgaan dat alles wat de mens bezighoudt op een of andere manier zijn neerslag vindt in zijn kunstuitingen, en in de wetenschap dat het alleen oorlog, liefde en geld zijn die hem bezighouden, dan komt de laatste obsessie er in de dichtkunst maar bekaaid af. (...)

Dat 'het geld de Kroon spant' en 'een wonder ding' is waarop iedereen wacht, dat thema had (...) al lang een plaats in de poëzie gevonden voor de periode van tweehonderdvijftig jaar die deze bloemlezing bestrijkt. 'Van dichten comt mi cleine bate.' In de eeuwen daarna zouden, om de baat te vergroten, einde-loze stromen gelegenheidsverzen, verjaarsdichten, bruiloft- en grafzangen de wereld in worden gegoten. Maar men verzuimde de poëtische les die het geld ook had kunnen bieden - 'geld maakt van vierkant rond, geld kan Paleizen bouwen' - in praktijk te brengen. Het bleef, met hier en daar een uitzondering, vier-kant-houterige dichtkunst van 't eenvoudige stulp-niveau. (...)