TER INLEIDING (fragmenten)

Wij zijn een zeevarend volk. Wij beweren het zelf en iedere buitenlander bevestigt het ons. Toch is het mij tegengevallen, dat het aandeel van de zee in onze dichtkunst niet nog groter is. Uit de zeventiende en achttiende eeuw is een groot aantal matrozenliederen bewaard gebleven, maar de officiële poëzie ging zelden buitengaats. En wanneer zij het al deed, dan was het vooral om de scheepvaart te bezingen. Deze dienstbaarheid van de poëzie, die wij niet alleen in zeegedichten aantreffen, verandert pas definitief omstreeks het einde van de vorige eeuw met de Beweging van Tachtig. Sinds die tijd werd een geheel ander type gedichten geschreven. Het leven van alle dag werd zoveel mogelijk buiten de rijmregels gehouden. (...)

Wanneer ik vooral moderne gedichten heb opgenomen, dan is dat gebeurd om de moderne poëzie, waar men op de scholen meestal niet meer aan toekomt, te propageren. (...)

Moge deze bloemlezing niet alleen de vaderlandse liefde tot de zee, maar ook de, ik zou bijna zeggen, onvaderlandse liefde tot de poëzie aanwakkeren.

ADRIAAN MORRIËN